جایگاه قواعد اینکوترمز در قراردادهای ای پی سی (EPC: Engineering, Procurement and Construction) – بررسی یک اشتباه رایج علی الاصول قراردادهای ای پی سی (EPC) به صورت “کلید در دست” تنظیم می گردند و این توقع وجود دارد که سازه (پالایشگاه یا هر مجموعه دیگری) وفق الزامات کارفرما و به نحوی تحویل داده شود که کاملا آماده بهره برداری باشد.
در قراردادهای موسوم به قرارداد کلید در دست، پیمانکار انجام صفر تا صد کارها را برعهده می گیرد به نحوی که در اغلب موارد این شرط به درستی قید می شود که اگر انجام کار/ ارائه خدمتی در قرارداد فی مابین درج نگردیده لکن برای آغاز به بهره برداری و اتمام پروژه ضرورت داشته باشد، پیمانکار متعهد به انجام آن است.
از این مقدمه این نتیجه منطقی حاصل می شود که در قراردادهای موضوع بحث، خرید تجهیزات، حمل به محل سایت و نصب آن ها در تعهد پیمانکار است لذا تفاوتی ندارد که بر اساس کدامین قاعده مندرج در اینکوترمز تجهیزات مورد نیاز خریداری و به سایت حمل می شود؛ بدیهی است الزام پیمانکار به انعقاد قرارداد با فروشنده بر اساس احد از قواعد اینکوترمز و یا ایجاد تعهد کلی برای پیمانکار در این خصوص در قراردادهای موضوع بحث موضوعیتی ندارد، زیرا قواعد اینکوترمز در خصوص تعیین متعهد به فراهم نمودن ترتیبات حمل و بیمه کالا و پرداخت کننده هزینه های مربوطه و نیز زمان انتقال ریسک می باشد و در قراردادی که پیمانکار متعهد به حمل تجهیزات تا محل سایت و تأمین تمامی و کلیه هزینه های مربوطه (بیمه و حمل و غیره) است، تعیین قاعده ای از قواعد اینکوترمز بلاجهت است. شایان توجه است که این استدلال که دلیل درج احد از قواعد اینکوترمز در قراردادهای ای پی سی، تعیین زمان انتقال مالکیت و در نتیجه انتقال ریسک می باشد، پذیرفته نیست زیرا قواعد اینکوترمز به موضوع انتقال مالکیت نمی پردازد.
سپاس از مطلب عالی و سایت خوب شما