اتاق بازرگانی بین‌المللی از زمان تاسیس همواره سعی بر تسهیل تجارت جهانی داشت. در این راستا تلاش شد تا شیوه‌های مختلف در تجارت و تفاسیر مختلف قانونی رایج بین تجار در سرتاسر جهان به صورت مجموع قواعد یکسان و یکپارچه تدوین گردد. در سال ۱۹۳۶ اولین مجموعه قواعد اینکوترمز منتشر گردید و از آن سال تاکنون این قواعد در حال تکمیل است؛ قواعد اینکوترمز در سال‌های ۱۹۵۳، ۱۹۶۷، ۱۹۷۶، ۱۹۸۰، ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ به روزرسانی و منتشر شده است و آخرین بار در سال ۲۰۱۹ و در زمانی که اتاق بازرگانی بین‌المللی سالگرد تاسیس خود را جشن می‌گرفت، انتشار قواعد اینکوترمز ۲۰۲۰ اعلام شد.

وفق اعلام وبسایت اتاق بازرگانی بین‌المللی، هفت تغییر کلیدی در قواعد اینکوترمز ۲۰۲۰ نسبت به قواعد منتشره در سال ۲۰۱۰، به شرح ذیل می‌باشند:

۱) روش DAT (تحویل در پایانه کشور مقصد- با تخلیه) به DPU (تحویل در محل با تخلیه) تغییر یافت.

نظر به اینکه واژه «پایانهTerminal – » اغلب ایجاد ابهام مینمود، با واژه «محلPlace-» جایگزین شد تا هر مکان و محلی را شامل گردد.

۲) پوشش بیمه متفاوتی در دو روش CIF و CIP مقرر گردید:

در دو روش CIF و CIP، فروشنده نسبت به بیمه نمودن کالا اقدام می‌نماید.
در اینکوترمز ۲۰۱۰ نیز بیمه در روش‌های گروه C ضرورت دارد اما در اینکوترمز ۲۰۲۰، در روش CIP بیمه باید وفق شرایط و پوشش بیمه مندرج در گروه (A) انستیتو بیمه‌گران لندن ( (Institute Cargo باشد، در حالیکه در روش CIF بیمه وفق شرایط و پوشش بیمه مندرج در‌ گروه (C) صورت می‌پذیرد. توضیح آنکه گروه (A) سطح جامع‌تر و کامل‌تری از بیمه (به عنوان مثال برای کالاهای ساخته شده) را پوشش می‌دهند، درحالیکه احتمالا پوشش بیمه‌ای کمتری در گروه (C) شامل مثلا فرآورده‌های اصلی می‌شود.

۳) فهرست هزینه‌ها:

در اینکوترمز جدید فهرست تمامی هزینه‌ها در مبحث «تخصیص هزینه‌ها» برای هر طرف، جهت رفع ابهام، درج گردیده است. هزینه‌ها در اینکوترمز ۲۰۱۰ موضوع مهمی بود. شرکت‌های باربری اغلب ساختار قیمتی خود را برای مقابله با هزینه‌های اضافی تغییر می‌دهند و فروشنده‌ها را با هزینه‌های اضافی مواجه می‌سازند لذا در اینکوترمز ۲۰۲۰ بخش مستقلی به بیان هزینه‌ها، با هدف اصلی شفاف‌سازی هزینه‌هایی که بر عهده هر یک از طرفین است، پرداخته است.

۴) ضرورت پیش‌بینی تمهیدات ایمنی در حمل کالا:

در اینکوترمز ۲۰۲۰ بر تمهیدات ایمنی بار در زمان حمل تاکید زیادی شده است و هزینه‌های آن در بخش مربوطه درج گردیده است.

۵) حمل توسط خریدار و یا فروشنده (غیر ثالث):

در اینکوترمز ۲۰۱۰ فرض بر آن بود که کالا توسط شخص ثالث (متصدی حمل) حمل می‌گردد. در اینکوترمز ۲۰۲۰ حمل توسط خریدار در روش FCA و توسط فروشنده در گروه D پیش‌بینی شده است.

۶) روش FCA و بارنامه:

در اینکوترمز ۲۰۲۰ چنین مقرر شده است که اگر طرفین توافق نمایند، خریدار باید از متصدی حمل بخواهد که به هزینه و با ریسک خریدار، برای فروشنده سند حملی صادر نماید که بیانگر آن باشد که کالاها بارگیری شده‌اند (بارنامه با قید “کالا بارگیری شده” (On Board) . این در حالیست که در روش‌های گروه F، انعقاد قرارداد حمل با خریدار بوده و متصدی حمل موظف به صدور بارنامه برای فروشنده نمی‌باشد که در اینکوترمز ۲۰۲۰ با درج این بند جدید تلاش شد تا این موضوع حل و فصل شود.
دلیل چنین تدبیر جدیدی آن بود که اغلب بانک‌ها جهت پرداخت بر اساس شروط اعتبار اسنادی‌، درخواست داشتند تا بارنامه‌ای توسط فروشنده به آنها ارائه شود که در آن درج شده باشد که کالا بارگیری شده است.